|
Rotmistrz Witold Pilecki - w 60. rocznicę śmierci
Rotmistrz Witold Pilecki był bohaterem o najodważniejszej karcie w czasie II wojny światowej, żołnierzem, którego brytyjski profesor, historyk M. Foot w książce "Six Faces of Courage" obdarzył mianem jednego z sześciu najodważniejszych ludzi ruchu oporu w dziejach II wojny światowej, człowiekiem, dla którego nie istniały granice odwagi i poświęcenia. Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu, w rosyjskiej Karelii. Ród Pileckich od pokoleń mieszkał na Litwie. Rodzina matki została zesłana po Powstaniu Styczniowym w okolice Pietrozawodska, a dziadek ze strony matki przez 7 lat przebywał na syberyjskim zesłaniu Wychowany w tradycji patriotycznej Witold miał całym swym życiem dać świadectwo umiłowaniu polskich ideałów wolnościowych. Naukę pobierał w Wilnie. Tam też w marcu 1914 roku wstąpił do konspiracyjnego skautingu. W grudniu 1918 roku wziął udział w obronie Wilna. Jesienią 1919 r. został zdemobilizowany, wrócił do Wilna i podjął przerwaną naukę w Gimnazjum im. J. Lelewela. W lipcu 1920 roku Witold Pilecki powrócił do I Wileńskiej Kompanii Harcerskiej. Zwolniony z wojska po wojnie polsko - bolszewickiej, ukończył Szkolę Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Organizował Konne Przysposobienie Wojskowe, tworząc formację "Krakusy", podjął też przerwaną pracę w Związku Harcerstwa Polskiego. Zmobilizowany 26 sierpnia 1939 roku w ramach 19 Dywizji Pancernej, dowodził plutonem kawalerii. Po agresji dokonanej przez Związek Radziecki na Polskę w dniu 17 września 1939 roku, Pilecki przedarł się do Warszawy. W listopadzie rozpoczął organizowanie jednej z pierwszych organizacji konspiracyjnych pod nazwą Tajna Armia Polska, która weszła w skład ZWZ/AK. Latem 1940 roku zgłosił chęć przedostania się do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, w celu zbadania możliwości uwolnienia więźniów oraz zebrania danych dotyczących ich traktowania oraz stworzenia komórek podziemia. 19 września 1940 roku Witold Pilecki dobrowolnie wszedł w zorganizowaną przez Niemców obławę na Żoliborzu. W Alei Wojska Polskiego, gdzie Pilecki wszedł w łapankę, znajduje się dziś pamiątkowa tablica. Idąc w stronę niemieckich żołnierzy, jednej ze współpracowniczek zdążył szepnąć "zamelduj gdzie trzeba, że rozkaz wykonałem". Nocą z 21 na 22 września1940 roku został przywieziony razem z transportem do KL Auschwitz. Trafił tam z tzw. II transportem warszawskim i jako Tomasz Serafiński otrzymał numer 4859. W obozie zorganizował zalążki konspiracji obozowej, zbierał informacje dotyczące eksterminacji więźniów obozu (głównie Polaków i Żydów) i przesyłał je do Warszawy. Pierwszy meldunek dotarł do Warszawy w listopadzie 1940 roku, a w marcu 1941 r. został przekazany do Wielkiej Brytanii. Systematyczne relacje przekazywane przez Witolda Pileckiego stały się podstawą do ujawnienia prawdy o katordze oświęcimskiej. Wobec obawy przed zdekonspirowaniem - w sierpniu 1943 roku Witold Pilecki podjął udaną próbę ucieczki z Oświęcimia. 23 sierpnia 1943 roku dotarł do Warszawy. Jego raport o sytuacji w obozie został przekazany do Londynu i stał się podstawą do poznania sytuacji więźniów Oświęcimia Brał udział w Powstaniu Warszawskim. Początkowo walczył nie ujawniając swojego stopnia wojskowego, następnie dowodził Drugą Kompanią I Batalionu Zgrupowania Chrobry II na odcinku Aleje Jerozolimskie - wylot ulicy Żelaznej. Była to najbardziej wysunięta reduta powstania, której utrzymanie przez powstańców znacznie utrudniało Niemcom kwestię zaopatrzenia. Prasa podziemna nazwała rejon trzymany przez Pileckiego "najwspanialszym Bastionem Warszawy". 5 października Witold Pilecki trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagach Lamsdorf (Łambinowice) i Murnau. Po opuszczeniu oflagu wstąpił do II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Do kraju wrócił w grudniu 1945 roku. Jednym z podstawowych zadań, jakie otrzymał, było dokumentowanie zbrodni Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Mimo licznych próśb jego współpracowników, wobec narastających podejrzeń o inwigilację, nie zdecydował się na opuszczenie Polski. Witold Pilecki został aresztowany 5 maja 1947 roku, wkrótce potem aresztowano 23 osoby podejrzewane o współpracę z nim. 14 maja 1947 roku w X Pawilonie więzienia Mokotowskiego Pilecki napisał wiersz "Do Pana Pułkownika Różańskiego", który kończył się słowami: "Dlatego więc piszę niniejszą petycję By sumą kar wszystkich - mnie tylko karano Bo choćby mi przyszło postradać me życie - Tak wolę - niż żyć, a w sercu mieć ranę" Proces tzw. grupy Pileckiego trwał od 3 do 15 marca 1948 roku przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie. Rotmistrz Witold Pilecki został oskarżony o prowadzenie wywiadu na rzecz obcego mocarstwa oraz działania mające na celu organizowanie zbrojnego podziemia. Oskarżyciel zażądał dla niego kary śmierci i taki wyrok wydał skład sądzący. Pomimo próśb rodziny prezydent Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Wyrok wykonano 25 maja 1948 roku, przez rozstrzelanie, w więzieniu mokotowskim. Ciała nie wydano rodzinie i nie wiadomo, gdzie Witold Pilecki został pochowany. Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu w Ostrowi Mazowieckiej oraz na tzw. Łączce na warszawskich Powązkach. Bohater Auschwitz i Powstania Warszawskiego, człowiek stanowiący heroiczny przykład oporu wobec Niemców został rozstrzelany a jego nazwisko trafiło na listę najbardziej ocenzurowanych. Na pół wieku bohater II wojny światowej zniknął z książek, gazet i programów telewizyjnych. Wieloletnie starania dzieci rotmistrza Witolda Pileckiego - córki Zofii Pileckiej-Optułowicz i syna Andrzeja Pileckiego został uwieńczone sukcesem dopiero 1 października 1990 roku. Wówczas Izba Wojskowa Sądu Najwyższego zrehabilitowała pośmiertnie rotmistrza Witolda Pileckiego. Podczas rozprawy rehabilitacyjnej obrońca powiedział; "Rotmistrz Witold Pilecki jest jednym z naszych bohaterów narodowych, przy którego imieniu należałoby salutować każdemu wojskowemu, nie jesteśmy lepsi od Niemców i Rosjan, ponieważ potrafiliśmy własnymi rękami mordować swoich bohaterów" 26 lipca 2006 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie rotmistrza Witolda Pileckiego Orderem Orła Białego. Uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy z 16 czerwca 2005 roku nadano naszej szkole - Gimnazjum nr 31 z Oddziałami Integracyjnymi - imię rotmistrza Witolda Pileckiego. Rok 2008 jest dla całej społeczności naszej szkoły rokiem szczególnym. 25 maja przypada 60. rocznica śmierci naszego patrona - dlatego chcemy uczcić jego pamięć i przypomnieć jego dokonania. Dla uczenia pamięci wybitnego Polaka 21 maja, w Katedrze św. Floriana, została odprawiona msza święta w intencji rotmistrza Witolda Pileckiego. Tego samego dnia w Urzędzie Dzielnicy Praga Północ, przy ulicy Kłopotowskiego 15, została otwarta wystawa poświęcona Rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu. Wystawa - przygotowana przez Gimnazjum nr 31 z Oddziałami Integracyjnymi im. Rotmistrza Witolda Pileckiego wraz ze Stowarzyszeniem Tradycji Oręża Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego została objęta honorowym patronatem przez burmistrz Jolantę Koczorowską. Społeczność szkolna Gimnazjum nr 31 wraz ze Stowarzyszeniem Tradycji Oręża Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego podjęło także starania, aby zebrać funduszy na odtworzenie - zdewastowanej przez wandali - tablicy poświęconej rotmistrzowi W. Pileckiemu, w tym celu uruchomione zostało specjalne konto bankowe. Wszystkim, którzy zechcą wspomóc nasze starania - dziękujemy.
Małgorzata Zawadzka,
dyrektor Gimnazjum nr 31 z Oddziałami Integracyjnymi im. Rotmistrza Witolda Pileckiego |